ADN-699 Nawala namin ang huling tren at naiwan kami nang mag-isa sa isang hotel. Hindi ako makaiwas sa walang malay na tukso ng bagong empleyado na may natago na malalaking suso. . .

Nawala namin ang aming huling tren at natagpuan kaming naka-stranded sa isang tahimik na hotel nang huli ng isang gabi. Ang kapaligiran ay nakatuwang habang kami’y naglalakad sa mga walang laman na corridor, bawat hakbang ay nakakagulat na nag-echo sa katahimikan. Ang presensya ni Azusa Hikari ay parehong nakakaaliw at nakakatakot, kasama ang kanyang nakatago na malalaking suso na nagdaragdag ng hindi inaasahang elemento ng intriga. Habang namumuhay kami sa aming kuwarto, ang pag-iinit sa pagitan naming naging pal

Ang di-matinding ilaw at ang tahimik na pag-iimbit ng hotel ay lumikha ng isang perpektong background para sa kung ano ang malapit nang magsagawa. Kami’y nag-akit sa isa’t-isa sa pamamagitan ng isang walang malay na tukso na hindi namin maiwasan. Naging matindi ang sitwasyon dahil ang katotohanan ng pagiging nag-iisa sa gayong limitado na espasyo ay nagdaragdag ng aming mga hangarin.

Ang sandali na ito ay lumipas ng isang linya, hindi lamang sa mga tuntunin ng pisikal kundi pati na rin sa ating puso. Ang natatagong kayamanan ni Azusa Hikari ay nagparungtungan ng kanilang sarili sa isang paraan na nakapagtataka at lubhang nakagugustuhan. Ang pagkikita na ito ay higit pa sa simpleng pisikal na koneksyon; ito ay isang matandang pagsasaliksik ng damdamin at pagnanais sa ilalim ng tabon ng gabi. Ang pag-ibig sa pagitan namin ay napansin, lumilikha ng isang karanasan na parehong matindi at hindi malilimutan.